Een kritische blik op veel voorkomende uitspraken en misvattingen

In mijn ontwikkelingstrajecten met organisaties hanteer ik consequent een co-creatieve aanpak. De resultaten zijn vaak verrassend, innovatief en duurzaam. Toch is het niet altijd vanzelfsprekend om organisaties te overtuigen van de waarde van co-creatie.

In deze reeks blogposts ga ik dieper in op veelvoorkomende uitspraken en misvattingen en plaats deze in een realistisch perspectief. Benieuwd naar de kracht van co-creatie? Blijf lezen!

Lees hier de vorige blogpost rond de uitspraak: “Co-creatie is toch hetzelfde als participatie, wij doen dat al!”

“Co-creatie vraagt te veel tijd”

In een lerend netwerk dat ik begeleidde voor mensen die intern verandertrajecten leiden, vertelde een van de deelnemers dat ze een externe firma hadden ingehuurd om de uurroosters te veranderen. Na twee jaar waren ze nog steeds aan het ruziën. Een andere deelnemer deelde een heel ander verhaal: zij hadden een co-creatief traject doorlopen met alle medewerkers en hadden binnen enkele maanden de uurroosters gewijzigd zonder enige weerstand. Waar zat nu het verschil?

In het co-creatieve traject begon men met het scherpstellen van de bedoeling van de organisatie, samen met alle medewerkers. Ze onderzochten waar ze al sterk in waren, waarvan ze droomden, en wat precies de essentie, de ‘waarom’, van de organisatie was. Vanuit deze bedoeling ging een team aan de slag met hun werking. Ze kwamen zelf tot de conclusie dat ze anders moesten gaan werken om de bedoeling waar te maken, wat leidde tot de noodzaak om de uurroosters te veranderen. Ze bedachten zelf een nieuwe functie en herschikten de inzet van medewerkers om die functie mogelijk te maken. Ze onderzochten ook waar ze efficiënter konden werken en werkten een aantal voorstellen uit die werden getoetst aan het wettelijke kader. Het uiteindelijke uurrooster werd een mix van deze ideeën. Het resultaat? Minder werkdruk, meer tijd voor de essentie van hun werk – de cliënt – en geen weerstand.

In de andere organisatie kwam de verandering vanuit de directie, die vond dat er anders moest worden gewerkt. De directie en staf werkten het ‘waarom’ en de visie uit en besloten externe hulp in te schakelen om de uurroosters samen met een werkgroep te veranderen. Dit stuitte op veel weerstand en elk voorstel leidde tot conflicten. Na twee jaar was er nog steeds geen resultaat.

Als je moeilijke vraagstukken wilt oplossen, is het belangrijk om alle belanghebbenden mee te laten zoeken naar oplossingen. Dit begint altijd met een gezamenlijke visie op de essentie, de bedoeling. Als mensen een gemeenschappelijke grond hebben en samen kunnen ontwerpen en bouwen aan de oplossingen, is er niet alleen minder weerstand, maar bereik je ook veel sneller én een duurzaam resultaat. Wat op korte termijn lang lijkt te duren, blijkt op lange termijn een tijdswinst.

In de volgende blogpost ga ik dieper in op de uitspraak “Bij co-creatie moet iedereen altijd betrokken zijn.”